قابلمه به طور کلی شکل استوانه ای با دیواره ها و دسته ها یا دسته های بلند دارد، در بیشتر موارد مجهز به یک درب است و برای جوشاندن مایعات و برای پختن غذاهایی که با همرفت در داخل غوطه ور می شوند استفاده می شود.
مایعات از کف قابلمه استیل غفاری گرم می شوند و حرارت را به غذا منتقل می کنند.
قابلمه ها معمولا از آلومینیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته می شوند.
دیگ از زمان های قدیم برای پختن غذا به روشی متفاوت استفاده می شد که مستقیماً روی آتش یا روی اخگر نبود، قابلمه ای که بین آتش و غذای پخته شده قرار می گرفت، باید ویژگی های خاصی داشته باشد.
اول از همه، باید در برابر شعله باز مقاوم باشد، بدون تغییر شکل و بتواند گرما را بدون تغییر به غذا بفرستد.
سپس باید ضد آب می شد، یعنی موادی که دیگ در آن ساخته شده نباید بو و طعم غذا را جذب یا آغشته کند.
پس از آن قابلمه ها در مواد مختلف ساخته شدند، قبل از رسیدن به موارد مدرن تر که استفاده می کنیم، از دوران باستان تا به امروز، قابلمه ها از مس، سفال، خاک رس، آهن، چدن یا سنگ ساخته می شدند.
بسیاری از این تغییرات آشکارا با روش های پخت و پز و تکامل تکنولوژی مرتبط است، یکی از مهم ترین جهش های تکاملی مربوط به ورود اجاق گاز به آشپزخانه است.
ابتدا با چوب، سپس با گاز تا اجاق های القایی مدرن.
تغییرات اصلی برای انطباق با انواع مختلف اجاق‌ها، به ته قابلمه‌ها، ماهیتابه‌ها و ماهیتابه‌ها مرتبط است که برای اطمینان از چسبندگی بیشتر به اجاق، صاف می‌شوند.
در واقع قابلمه ها علاوه بر مصالح، در طول قرن ها شکل خود را نیز تغییر دادند.
امروزه قابلمه ها دایره ای شکل هستند، به ندرت مربع یا بیضی شکل، اما همیشه با دسته و ته صاف هستند.
